KAŻDY MA SWOJĄ OPOWIEŚĆ. SPRAW, BY TWOJA BYŁA WYJĄTKOWA. Słowa mogą niszczyć, ale mogą też ocalić. Oto historia pisarki, która spośród tysięcy słów wybiera te najpiękniejsze, by je splatać w niezapomniane historie. To również opowieść o dwojgu młodych ludziach - Weronice i Wiktorze - którzy mają tylko siebie, pragną jedynie poczucia bezpieczeństwa i prawa do miłości. Czy mogą zwyciężyć w nierównej walce z losem? OD AUTORKI Książka, którą oddaję do Waszych rąk, jest wyjątkowa. Nie tylko dlatego, że to czterdziesta powieść w moim dorobku, jest też najbardziej osobista ze wszystkich dotychczasowych. Nie muszę dodawać, że włożyłam w nią mnóstwo emocji i serca? Nie zgadujcie, ile Katarzyny Michalak jest w "Pisarce". Po prostu dajcie się porwać powieści pełnej miłości i nienawiści. Mam nadzieję, że historia snuta na jej kartach porwie Was, tak jak mnie porwała, a jej bohaterowie zapadną Wam w serce i pamięć. Szczególnie pewien czarnooki drań i pewna rudowłosa dziewczyna...

Można stracić miłość, to nie zależy jedynie od nas, ale od nas zależy, by nie stracić wiary w miłość. Weronika, zdradzona i opuszczona, próbuje oswoić pustkę, pozostawioną w jej sercu przez mężczyznę, którego pokochała pierwszym, najpiękniejszym uczuciem. Dziewczynie wydaje się, że nic gorszego od utraty Wiktora już jej nie spotka, lecz los nie szczędzi jej bólu i cierpień. W wędrówce przez niekończący się mrok towarzyszą Weronice przyjaciele. To ich dłonie podnoszą ją za każdym razem, gdy upada, otrzymując od życia kolejne ciosy. Sił do walki o namiastkę szczęścia dodaje dziewczynie także wspomnienie uczucia, które ją i Wiktora kiedyś łączyło. Czy krucha nić miłości wśród meandrów życia wskaże "Zagubionej" drogę wiodącą ku ukochanemu mężczyźnie? Czy Wiktor okaże się godzien uczucia, którym darzy go Weronika?

Samotność... Jeżeli Ewie Kotowskiej wydawało się, że poznała jej smak, była w błędzie. Teraz dopiero, gdy straci ukochanego mężczyznę i najbliższych przyjaciół, doświadczy prawdziwej samotności. Jednak los, dotąd tak okrutny, ma dla Ewy kilka niespodzianek. Gdy tylko kobieta odnajdzie siłę, by odbudować z gruzów swój świat, odnajdzie swoje miejsce na ziemi, pojawią się nowe przyjaźnie, a promyk nadziei, że będzie lepiej, musi być, prawda?, nieśmiało rozproszy mrok. Miłość... O nie. Ewa jest bardzo ostrożna z powierzaniem serca w czyjeś ręce. Przyjaźnić się z mężczyznami? Tak, jak najbardziej, ale pokochać? Nie. Jej szczere uczucia zostały tyle razy podeptane, miłość odrzucona, a ona sama zdradzona, że trzyma serce pod kluczem. Czasem tylko tęskni za Tym Jedynym, za bliskością, jakiej przyjaciele dać Ewie nie mogą. Marzenia... Ich nie porzuciła nigdy. Ale są tak dalekie, tak nierealne... By sięgnąć po swoją gwiazdkę z nieba, musi zaufać choć raz. Jeszcze jeden, ostatni raz. Czy się odważy? Czy jej poranione serce będzie potrafiło wybaczyć i pokochać, gdy On stanie przed Ewą ponownie?

KAŻDY MA SWOJĄ OPOWIEŚĆ. SPRAW, BY TWOJA BYŁA WYJĄTKOWA. Słowa mogą niszczyć, ale mogą też ocalić. Oto historia pisarki, która spośród tysięcy słów wybiera te najpiękniejsze, by je splatać w niezapomniane historie. To również opowieść o dwojgu młodych ludziach - Weronice i Wiktorze - którzy mają tylko siebie, pragną jedynie poczucia bezpieczeństwa i prawa do miłości. Czy mogą zwyciężyć w nierównej walce z losem? OD AUTORKI Książka, którą oddaję do Waszych rąk, jest wyjątkowa. Nie tylko dlatego, że to czterdziesta powieść w moim dorobku, jest też najbardziej osobista ze wszystkich dotychczasowych. Nie muszę dodawać, że włożyłam w nią mnóstwo emocji i serca? Nie zgadujcie, ile Katarzyny Michalak jest w "Pisarce". Po prostu dajcie się porwać powieści pełnej miłości i nienawiści. Mam nadzieję, że historia snuta na jej kartach porwie Was, tak jak mnie porwała, a jej bohaterowie zapadną Wam w serce i pamięć. Szczególnie pewien czarnooki drań i pewna rudowłosa dziewczyna...

Można stracić miłość, to nie zależy jedynie od nas, ale od nas zależy, by nie stracić wiary w miłość. Weronika, zdradzona i opuszczona, próbuje oswoić pustkę, pozostawioną w jej sercu przez mężczyznę, którego pokochała pierwszym, najpiękniejszym uczuciem. Dziewczynie wydaje się, że nic gorszego od utraty Wiktora już jej nie spotka, lecz los nie szczędzi jej bólu i cierpień. W wędrówce przez niekończący się mrok towarzyszą Weronice przyjaciele. To ich dłonie podnoszą ją za każdym razem, gdy upada, otrzymując od życia kolejne ciosy. Sił do walki o namiastkę szczęścia dodaje dziewczynie także wspomnienie uczucia, które ją i Wiktora kiedyś łączyło. Czy krucha nić miłości wśród meandrów życia wskaże "Zagubionej" drogę wiodącą ku ukochanemu mężczyźnie? Czy Wiktor okaże się godzien uczucia, którym darzy go Weronika?

Samotność... Jeżeli Ewie Kotowskiej wydawało się, że poznała jej smak, była w błędzie. Teraz dopiero, gdy straci ukochanego mężczyznę i najbliższych przyjaciół, doświadczy prawdziwej samotności. Jednak los, dotąd tak okrutny, ma dla Ewy kilka niespodzianek. Gdy tylko kobieta odnajdzie siłę, by odbudować z gruzów swój świat, odnajdzie swoje miejsce na ziemi, pojawią się nowe przyjaźnie, a promyk nadziei, że będzie lepiej, musi być, prawda?, nieśmiało rozproszy mrok. Miłość... O nie. Ewa jest bardzo ostrożna z powierzaniem serca w czyjeś ręce. Przyjaźnić się z mężczyznami? Tak, jak najbardziej, ale pokochać? Nie. Jej szczere uczucia zostały tyle razy podeptane, miłość odrzucona, a ona sama zdradzona, że trzyma serce pod kluczem. Czasem tylko tęskni za Tym Jedynym, za bliskością, jakiej przyjaciele dać Ewie nie mogą. Marzenia... Ich nie porzuciła nigdy. Ale są tak dalekie, tak nierealne... By sięgnąć po swoją gwiazdkę z nieba, musi zaufać choć raz. Jeszcze jeden, ostatni raz. Czy się odważy? Czy jej poranione serce będzie potrafiło wybaczyć i pokochać, gdy On stanie przed Ewą ponownie?

KAŻDY MA SWOJĄ OPOWIEŚĆ. SPRAW, BY TWOJA BYŁA WYJĄTKOWA. Słowa mogą niszczyć, ale mogą też ocalić. Oto historia pisarki, która spośród tysięcy słów wybiera te najpiękniejsze, by je splatać w niezapomniane historie. To również opowieść o dwojgu młodych ludziach - Weronice i Wiktorze - którzy mają tylko siebie, pragną jedynie poczucia bezpieczeństwa i prawa do miłości. Czy mogą zwyciężyć w nierównej walce z losem? OD AUTORKI Książka, którą oddaję do Waszych rąk, jest wyjątkowa. Nie tylko dlatego, że to czterdziesta powieść w moim dorobku, jest też najbardziej osobista ze wszystkich dotychczasowych. Nie muszę dodawać, że włożyłam w nią mnóstwo emocji i serca? Nie zgadujcie, ile Katarzyny Michalak jest w "Pisarce". Po prostu dajcie się porwać powieści pełnej miłości i nienawiści. Mam nadzieję, że historia snuta na jej kartach porwie Was, tak jak mnie porwała, a jej bohaterowie zapadną Wam w serce i pamięć. Szczególnie pewien czarnooki drań i pewna rudowłosa dziewczyna...

Można stracić miłość, to nie zależy jedynie od nas, ale od nas zależy, by nie stracić wiary w miłość. Weronika, zdradzona i opuszczona, próbuje oswoić pustkę, pozostawioną w jej sercu przez mężczyznę, którego pokochała pierwszym, najpiękniejszym uczuciem. Dziewczynie wydaje się, że nic gorszego od utraty Wiktora już jej nie spotka, lecz los nie szczędzi jej bólu i cierpień. W wędrówce przez niekończący się mrok towarzyszą Weronice przyjaciele. To ich dłonie podnoszą ją za każdym razem, gdy upada, otrzymując od życia kolejne ciosy. Sił do walki o namiastkę szczęścia dodaje dziewczynie także wspomnienie uczucia, które ją i Wiktora kiedyś łączyło. Czy krucha nić miłości wśród meandrów życia wskaże "Zagubionej" drogę wiodącą ku ukochanemu mężczyźnie? Czy Wiktor okaże się godzien uczucia, którym darzy go Weronika?

Samotność... Jeżeli Ewie Kotowskiej wydawało się, że poznała jej smak, była w błędzie. Teraz dopiero, gdy straci ukochanego mężczyznę i najbliższych przyjaciół, doświadczy prawdziwej samotności. Jednak los, dotąd tak okrutny, ma dla Ewy kilka niespodzianek. Gdy tylko kobieta odnajdzie siłę, by odbudować z gruzów swój świat, odnajdzie swoje miejsce na ziemi, pojawią się nowe przyjaźnie, a promyk nadziei, że będzie lepiej, musi być, prawda?, nieśmiało rozproszy mrok. Miłość... O nie. Ewa jest bardzo ostrożna z powierzaniem serca w czyjeś ręce. Przyjaźnić się z mężczyznami? Tak, jak najbardziej, ale pokochać? Nie. Jej szczere uczucia zostały tyle razy podeptane, miłość odrzucona, a ona sama zdradzona, że trzyma serce pod kluczem. Czasem tylko tęskni za Tym Jedynym, za bliskością, jakiej przyjaciele dać Ewie nie mogą. Marzenia... Ich nie porzuciła nigdy. Ale są tak dalekie, tak nierealne... By sięgnąć po swoją gwiazdkę z nieba, musi zaufać choć raz. Jeszcze jeden, ostatni raz. Czy się odważy? Czy jej poranione serce będzie potrafiło wybaczyć i pokochać, gdy On stanie przed Ewą ponownie?